И годинава во Цер, кичевско се одржа панихида на вечното почивалиште на големиот охридски револуционер Христо Узунов

На спомен обележјето во селото Цер, Кичевско, каде пред 113 години се случи херојската саможртва на војводата Христо Узунов и неговата чета, денеска се одржа панихида, проследена со пригодна програма. По панихидата, пред присутните, за ликот и големото дело на војводата Христо Узунов, зборуваше проф. Виолета Петкоска, историчар.

„Треба да сме среќни зошто имаме од кого да учиме. Ова е мигот кога зататнило оружјето, а затаил разумот. Секоја година ми доаѓаат помислите како и е на секоја мајка која не можела да го сврати своето чедо од идејата да биде пример за идните генерации. Нашата мајка е нашата убава земја нашата држава Р. Македонија. Тоа сознание не прави горди што сме присутни овде во мигот на вечноста. Тоа сознание го правело горд и Христо Узунов со соборците, тоа е примерот за тоа што е вечно и треба да трае“.

Свое обраќање во Цер имаше и истакнатиот историчар проф, Павле Митрески. Тој пренесува дека на 24 април 1905 година, од Крушево, Христо Узунов, заминал за кичевско, придружуван од страна на 14 соработници, револуционери, добро вооружени четници и двајца војводи. Но, во Цер, биле опколени од многуброен турски аскер со артилерија и бидејќи тие не добиле никаква помош, биле принудени или да се предадат или да се самоубијат, додава проф. Митрески.

„Делото на Христо Узунов во историјата е видно, заслужува и не случајно е влезен во сите учебници. Неговата револуционерна активност и смелото самоубиствено погибие навистина ретко кој го има и не случајно има влијание меѓу младите поколенија. Јас како историчар се радувам што се прават спомени.

Пред спомен обележјето во селото Цер-Кичевско, денес свежо цвеќе положија делегации од Општина Охрид, Другово, Кичево, институции, политички партии и здруженија на граѓани.