Православните христијани денес го одбележуваат Велики петок

Православните христијани денеска го одбележуваат Велики петок, денот на најстрогиот пост, кој освен Велипеток уште се вика и Распет петок, зашто на тој ден е распнат Исус Христос. На овој ден во сите храмови се се изнесува на поклонение плаштеницата (покровот) што го симболизра симнувањето од крстот на телото Господово.
На Велики петок Исус е погребан во камен ковчег во пештера, пред која се поставува стража и огромен камен на влезот. На овој ден во храмовите има литургии во чест на неговата смрт.
Верниците на Велики петок одат во црква, минуваат два пати под масата за здравје, и ја бакнуваат иконата со распнатиот Исус Христос.
На утринската служба се читаат дванаесет извадоци од Евангелието, кои раскажуваат за страстите (страдањата – на црковнословенски) на Исус Христос. На богослужбите верниците држат во раце запалени свеќи кои го симболизираат величението на Спасителот за време на страдањата и духовното битие на христијаните.
Неслучајно токму во овој ден од Страсната седмица постот е особено строг – не се јаде и не се пие дури ни вода.
На Велики петок, кога Спасителот умира на крстот, во текот на денот не се служи Света Литургија.
На вечерната служба во храмот се раскажува за Христовата смрт – посветена на погребот на Спасителот. Пред почетокот на службата, во средината на храмот се крева „гробот“ Христов, украсен со цвеќиња, а на престолот се става иконата. Таа претставува парче ткаенина, на кое е извезан ликот на Спасителот.
Богослужбата е посветена на страдањата и смртта Христова. Една од богослужбите што е прифатена да се извршува на службата на Велики петок, се нарекува „Плачот на Богородица“. Оваа молитва се чита во меморијата на душевните страдања на Дева Марија, која стоела до крстот на својот син и го повикуваме постапувајќи тажни зборови.
За време на богослужбата од олтарот се извезува ткаенината, со која е завиткано телото Христово по соборувањето од крстот. Откако се изнесува ткаенината на вечерната богослужба, со неа се кружи околу храмот и симболично се означува погребот на Христос. На крајот на службата свештеникот ја зема ткаенината од престолот и ја положува на „гробот“ – во центарот на храмот.